"Jełop" W pustym pokoju uwiędłe kwiaty. W fotelu siedzi jełop wąsaty. A zegar tyka bo czas umyka Z każdym browarem jełop zanika. I co tak siedzisz knurze opasły? Twojej nadziei gwiazdy już zgasły Knurze opasły. A jełop jęczy, stęka i sarka, Nie wie że grób mu kopie koparka. A na tym grobie kamień niech stanie A na kamieniu poety wołanie: "Tu leży jełop mój przyjacielu, który przepierdział życie w fotelu"